Terapia behawioralna.

grudnia 22, 2020

Terapia behawioralna.

 

Terapia behawioralna opiera się na kilku  zasadach, których przestrzeganie gwarantuje osiągnięcie sukcesu w pracy z dzieckiem. W szczególności należy pamiętać o:

1. zasadzie małych kroków - każdą czynność, której chce się dziecko nauczyć, rozpisuje się na małe kroki, jasne i zrozumiałe dla ucznia. Od jednego kroku do drugiego przechodzi się tylko wówczas, gdy dziecko opanuje poprzedni w stu procentach.

2. zasadzie stopniowania trudności - pracę rozpoczyna się od ćwiczeń łatwych i konkretnych; od uczenia umiejętności podstawowych, z których dziecko może skorzystać natychmiast i będzie mogło je stosować do końca życia.

3. zasadzie stosowania wzmocnień - wzmocnieniem jest każde wydarzenie, które zwiększa siłę zachowania, po jakim następuje wzmacnianie. Aby dziecko mogło zrozumieć, że dane zachowanie jest pożądane lub czynność jest wykonana prawidłowo, musi ona zostać wzmocniona, stosujemy wówczas nagrody. Stosowanie nagród rozpoczyna się od nagród biologicznych (pożywienie, napoje, ulubione zabawki), następnie stosujemy wzmocnienia społeczne właściwie dobranych do dziecka celem motywowania i wywoływania pozytywnych zachowań.

Terapia behawioralna jest terapią kompleksową i dotyczy wszystkich sfer rozwoju dziecka. Obejmuje swym obszarem : 

1. wczesne rozumienie mowy
2. trening imitacji
3. dopasowywanie i sortowanie
4. mowę bierną
5. mowę czynną
6. umiejętności szkolne
7. rozwój społeczny 
8. czynności samoobsługowe 

Zadaniem priorytetowym w terapii behawioralnej jest współpraca z rodziną dziecka. Kontynuowanie terapii w domu przez rodziców oraz inne osoby z otoczenia (rodzeństwo, dziadkowie) sprawia, że terapia dziecka trwa niemal bez przerwy. Taka sytuacja daje pewność, iż dziecko zacznie odnosić sukcesy na wielu płaszczyznach aktywności.

Chociaż krąży wiele mitów na temat terapii behawioralnej, to z pewnością jest to jedyna metoda najlepiej udokumentowana naukowo i nie należy jej się bać, a na pewno nie należy podchodzić do niej sceptycznie.  

Jak każda metoda ma swoje plusy i minusy. Dlatego należy pamiętać, że każde dziecko jest inne i wymaga indywidualnego podejścia, a także  dobrania takiego postępowania terapeutycznego aby  jak najlepiej oddziaływało na nie. 

Czytaj więcej »

VB-MAPP

grudnia 21, 2020

VB-MAPP

 VB-MAPP to narzędzie badawcze, które składa się z 16 oddzielnych pomiarów służących do oceny umiejętności uczenia się oraz umiejętności językowych i społecznych. Przeznaczony jest dla dzieci z autyzmem i innymi zaburzeniami rozwojowymi. Badanie pozwala zauważyć bariery i ograniczenia dziecka w jego rozwoju oraz pomaga stworzyć indywidulany program terapeutyczny.

Kwestionariusz bada również ocenę barier oraz gotowość do zmiany. Bariery to inaczej trudności z zachowaniem dziecka, kompulsje oraz jego niska motywacja. Dzięki zbadaniu barier, można określić co sprawia dziecku szczególną trudność w zdobywaniu nowych umiejętności oraz ustalić, który problem należy wyeliminować, tak aby dziecko mogło osiągać postępy w rozwoju. Ocena gotowości do zmian pomaga wyznaczyć, który problem dziecka wymaga natychmiastowej interwencji. Dzięki gotowości do zmiany można wprowadzić zmiany w sposobie prowadzenia terapii.

 

Celem badania VB-MAPP jest stwierdzenie, czy dziecko posiada poszczególne umiejętności w różnych sferach, czy podejmuje próby komunikacji, czy jego mowa werbalna rozwija się prawidłowo oraz czy dźwięki, które wydaje służą komunikacji. Określając deficyty dziecka w rozwoju mowy można wyznaczyć, na jakim etapie dziecko się zatrzymało, a także zaplanować program terapeutyczny dostosowany do potrzeb dziecka.

Nie jest to narzędzie wystandaryzowane ponieważ jak opisują autorzy „(…) pojęcie normy, jest trudne do uchwycenia. (…) określenie poziomu funkcjonowania odnosi się do porównania do typowego rozwoju i występowania, bądź nie, charakterystycznych dla danego zaburzenia deficytów lub zachowań.” A co za tym idzie nie ma dedykowanych do niego pomocy by zbadać wszystkie kamienie milowe i umiejętności. Jednak wykorzystujemy do tego rzeczy, które są częściami, elementami zabawek lub też gotowe gry i obrazki. Taki sposób działania wynika z założenia, że jeśli dziecko faktycznie nauczyło się np. rozpoznawać daną rzecz, lub układać puzzle, to będzie w stanie zrobić to na innym materiale. Używanie ciągle tego samego zestawu – tym bardziej, że VB-MAPP jest robiony kilka razy podczas roku terapii – może pokazać nam, że dziecko wyuczyło się pracy na konkretnym zestawie pomocy.

Dzięki VB jesteśmy przede wszystkim w stanie stwierdzić, czy dziecko podejmuje próby komunikacji i czy mowa werbalna dziecka rozwija się prawidłowo, czy ma taką funkcję, jaką powinna mieć z założenia – komunikacyjną, czy jest tylko lub wyłącznie echolaliczna. A także co jest ważne czy dźwięki wydawane przez dziecko służą komunikacji. Co więcej dzięki określeniu deficytów w rozwoju mowy możemy stwierdzić, na jakim etapie dziecko się zatrzymało i zaplanować interwencje, która krok po kroku pomoże nam ją rozwijać.

Test VB-MAPP oparty jest na funkcjonalnej analizie Skinnera, na założeniach Stosowanej Analizy Zachowania oraz na tzw. kamieniach milowych rozwoju. Dostarcza całościowej i opartej na silnych podstawach oceny. Badanie testem VB-MAPP trwa od 2 do 4 godzin, w zależności od dziecka, jego poziomu rozwoju. 

Czytaj więcej »

ABC trudnego zachowania - behawioralny model analizy zachowań

listopada 06, 2020

ABC trudnego zachowania - behawioralny model analizy zachowań

 Jak radzić sobie z trudnymi zachowaniami dzieci?

Zanim spróbujemy odpowiedzieć sobie na to pytanie, zajmijmy się kryteriami oceny trudnego zachowania:

• zachowanie jest niewłaściwe pod względem charakteru lub natężenia, biorąc pod uwagę wiek lub poziom rozwoju danej jednostki, 
• zachowanie jest niebezpieczne dla jednostki przejawiającej je, 
• zachowanie jest niebezpieczne dla innych,
• zachowanie powoduje poważny stres osób mieszkających i pracujących z daną osobą,
• zachowanie w niedopuszczalny sposób zaburza jakość życia innych osób
• zachowanie stanowi dodatkowe poważne niebezpieczeństwo dla danej jednostki, gdyż blokuje jej możliwości zdobywania nowych umiejętności i doświadczeń.

Czynniki wpływające na zachowanie trudne:

• zaskoczenie - często pojawia się nieoczekiwanie
• niemoc - jego siła może przewyższać nasze możliwości i umiejętności
• irracjonalność - zachowanie takie może zostać "aktywowane" przez niezauważalny bodziec
• niewiedza - dysponujemy zbyt skromną wiedzą na temat praw rządzących zachowaniem
• lęk - uczucie to towarzyszy nam często już przy pierwszych symptomach, zapowiadających pojawienie się zachowania trudnego. 
• cykliczność - zachowania takie mają tendencję do powtarzania się 
• zagubienie - oczekiwania środowisk, takich jak dom, szkoła, społeczeństwo nie zawsze są zgodne
• niekonsekwencja - odchodzimy świadomie lub nieświadomie od przyjętych ustaleń 
• przyzwyczajenie - wraz z upływem czasu przestajemy dostrzegać zachowania, które w obiektywny sposób odbiegają od normy.

Wśród zachowań trudnych możemy wyróżnić:

1. Zakłócające - stanowią one zagrożenie dla nauki dziecka oraz dla jego dopasowania się do warunków domowych. Mogą to być wybuchy złości, pochrząkiwanie, plucie, ucieczki od pracy, autostymulacje
2. Autodestrukcyjne - zagrażają one zdrowiu lub życiu dziecka. Przejawiają się w gryzieniu własnego ciała, uderzaniu głową w twarde powierzchnie, nie respektowaniu zagrożeń
3. Agresywne - wymierzone są one w zdrowie lub życie innych osób. Należą do nich takie formy działania jak: bicie, gryzienie, duszenie, napieranie ciałem

Na zachowania trudne należy zawsze patrzeć z perspektywy modelu ABC  czyli:

A- Bodziec 

Wydarzenie poprzedzające, czyli to co miało miejsce przed pojawieniem się zachowania trudnego. Bodźcem może być wszystko, nawet zobaczenie sąsiada, zapach kawy, uczucie ciepła lub zimna.

B- Zachowanie

C- Konsekwencja zachowania dziecka 

Co wydarzyło się zaraz po wystąpieniu zachowania, do czego dąży dziecko, czego oczekuje, czasem co wymusza. Często będzie to uwaga rodziców, rówieśników, rodzeństwa, odpuszczenie zadania domowego, opuszczenie lekcji

Uwaga prawidłowo przeprowadzona obserwacja w oparciu o sekwencję A-B-C powinna dać nam odpowiedź:

A- co może wywołać dane zachowanie i co można zrobić aby zmniejszyć prawdopodobieństwo jego wystąpienia

B- jakie zachowania wymagają interwencji 

C- jak zareagować, gdy dane zachowanie wystąpi 

Zapamiętaj:

• żadne zachowanie nie dzieje się bez przyczyny. Każde zachowanie ma na celu uzyskanie pewnych konsekwencji. 
• podłożem wielu trudnych zachowań jest często niezrozumienie przez dziecko: co ma zrobić? kiedy ma zrobić? jak ma zrobić?
• minimalizowaniu ilości i jakości trudnych zachowań sprzyja:

a) uporządkowane otoczenie bez zbędnych bodźców

b) bezpieczeństwo, czytelna struktura, jasne oczekiwania

c) odpowiednia atmosfera

d) dzieci z deficytami mają ograniczony zakres pola uwagi i ogniskują ją na mniejszych cząstkach, niż przeciętne dzieci w podobnym wieku. Inaczej mówiąc nie są w stanie odebrać wszystkiego ,co nauczyciel pokazuje

e) polecenia powinny być wyraźne i  jasne, należy wyeliminować ozdobniki słowne

f) uczeń za pomocą trudnych zachowań może starać się wymóc na osobach dorosłych , by te zrezygnowały ze stawiania ich w sytuacjach zadaniowych, które są integralną częścią naszego życia

g) Jeżeli chcemy wyłapać konkretne zachowanie należy przeprowadzić obserwację kilkukrotną, żebyśmy naprawdę byli pewni wszystkiego, co wpisaliśmy pod konkretną literką. Warto obserwację zapisywać w tabelce ze schematem np.: data, bodziec, zachowanie, konsekwencja.

Czytaj więcej »

Strach rodziców przed diagnozowaniem dziecka

października 27, 2020

Strach rodziców przed diagnozowaniem dziecka

 

Problemy wychowawcze, trudności ucznia z przyswojeniem wiedzy czy zdobyciem umiejętności, to codzienność w naszych szkołach. Umiemy rozpoznawać i podejmować adekwatne działania wspierające wobec ucznia z trudnościami. Jednak bardzo często zdarzają się sytuacje, że kluczowym  staje się przeprowadzenie wielospecjalistycznej diagnozy i tu pojawia się opór, a raczej strach ze strony rodziców. 

Drodzy Rodzice! 

Zdarzają się sytuacje, gdy potrzebujemy pomocy  wielu specjalistów, kiedy wsparcie zapewniane przez szkołę nie daje wystarczających efektów, a trudności pogłębiają się. Wówczas oczekujemy pełnej diagnozy przeprowadzonej w poradni psychologiczno-pedagogicznej.

Zapytacie dlaczego?

Dzięki takiej diagnozie jest nam znacznie łatwiej i skuteczniej zaplanować pomoc dla waszego dziecka, bo wówczas znamy przyczyny trudności oraz zalecenia dla szkoły i domu. 

Bardzo często dochodzi do sytuacji, kiedy to wychowawca lub specjalista pracujący w szkole przekazuje informacje o potrzebie diagnozy. Wskazuje adres poradni i...czeka. A jednak diagnozy nie ma, trudności dziecka nasilają się, a rodzic nie zgłasza się do poradni....

Kochani, musicie wiedzieć, że bez wniosku rodziców szkoła nie może wystąpić o przeprowadzenie specjalistycznej diagnozy. O wszystkich działaniach w tym zakresie zawsze decyduje rodzic lub opiekun prawny. Szkoła może jedynie, w razie potrzeby, sugerować rodzicom konieczność przeprowadzenia badań. I bardzo często to robimy. Nie dlatego, że takie jest nasze widzi mi się, ale dlatego, że zależy nam na tym aby jak najefektywniej pomóc Waszym dzieciom. 

Najczęściej w rozmowach z Wami spotykamy się z:

• odrzuceniem samego podejrzenia, że „z moim dzieckiem coś się dzieje”. Rodzic ucieka w przekonanie, że to szkoła sobie nie radzi. Błąd i problem tkwi w otoczeniu nie w moim dziecku – twierdzi rodzic,
• obawą rodziców, że ich dziecko lub rodzina zostaną „napiętnowani”, etykietowani. A dopóki nie ma diagnozy nikt nie ma prawa mówić, że w naszym domu jest np. dziecko z ADHD,
• tym, że w domu rodzice nie odczuwają, nie zauważają problemu lub nie chcą go widzieć. Inne wymagania wobec dziecka, inny stopień tolerancji, brak grupy rówieśniczej itp. umożliwiają niezauważenie trudności,
• tym, że rodzice boją się analizowania spraw rodzinnych. Czasami w rodzinie dzieje się coś, co rodzice chcą ukryć przed światem zewnętrznym. A czasami jest to tylko potrzeba dyskrecji, brak zaufania i poczucia bezpieczeństwa w sytuacji diagnozy,
• tym, że rodzice nie ufają szkole, czy konkretnemu nauczycielowi, na bazie złych wcześniejszych doświadczeń, czy też nabytych z jakiegoś powodu przekonań,
• tym, że rodzice kierują się stereotypami dotyczącymi kontaktu z psychologiem lub psychiatrą,
• tym, że rodzice nie wiedzą co ich czeka w poradni. Chcą więc uniknąć nieznanego, bo się tego obawiają,
• tym, że rodzice nie zdają sobie sprawy z powagi problemu i możliwości pomocy udzielanej przez szkołę po zdiagnozowaniu ucznia.

Moi Drodzy, nic o Was bez Was. 

1. Zarówno w poradni czy na etapie planowania przez szkołę pomocy psychologiczno-pedagogicznej jesteście pytani o zgodę na przeprowadzenie konkretnych działań planowanych względem waszego dziecka,
2.  Im szybciej zdiagnozujemy ucznia, tym szybciej pomożemy mu przezwyciężyć lub zminimalizować trudności,
3. Dobro dziecka polega na zdiagnozowaniu jego problemu.  Naprawdę trudno jest dziecku funkcjonować bez zapewnienia właściwej pomocy. 
4. Korzyści płynące ze zdiagnozowania ucznia to m.in: konkretne zalecenia usprawniające zaburzone funkcje, możliwość otrzymania wspomagania, dostosowania związane z otrzymaniem diagnozy. 

Wiemy, że boicie się nieznanego. Jednak musicie wiedzieć, że w całym procesie diagnostycznym nikt nie ocenia ucznia, ani jego rodziców. Jako rodzice macie prawo  do diagnozy i dostosowania pracy szkoły do potrzeb dziecka - i warto z niego skorzystać. 

W przypadku nurtujących pytań związanych z samym procesem diagnozy możecie wcześniej zasięgnąć wiedzy u szkolnego psychologa/pedagoga/ terapeuty lub napisać do mnie - chętnie Wam odpowiem! 

Czytaj więcej »

IPET krok po kroku

października 16, 2020

IPET krok po kroku

 

Dla każdego ucznia, który posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, opracowuje się w szkole Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny, na podstawie wcześniej przeprowadzonej wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia. Przyjrzyjmy się najważniejszym kwestią związanym z przygotowaniem tych dokumentów.

Czytaj więcej »

Realizowanie wybranych zajęć edukacyjnych indywidualnie lub w grupie do 5 osób...co to właściwie oznacza?

października 10, 2020

Realizowanie wybranych zajęć edukacyjnych indywidualnie lub w grupie do 5 osób...co to właściwie oznacza?

 

Wdrożenie zaleceń dotyczących realizowania wybranych zajęć edukacyjnych indywidualnie lub w grupie do 5 osób często rodzi problemy związane wyborem oraz określeniem wymiaru zajęć, które będą realizowane w taki sposób. W orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego nie zamieszcza się bowiem szczegółowych wytycznych w tym zakresie. 

Czytaj więcej »

Wyniki wstępnej diagnozy przedszkolnej

września 14, 2020

Wyniki wstępnej diagnozy przedszkolnej

 

Wstępna diagnoza przedszkolna jest kluczem do poznania dziecka i kierunkuje działania wpływające na jego rozwój. Odpowiedzialność za diagnozę spoczywa na nauczycielu, tak samo jak poinformowanie rodziców o wypracowanych wnioskach i zalecanych działaniach. W jaki sposób rozmawiać z rodzicami o diagnozie dziecka – podpowiadamy w tekście!

Czytaj więcej »

Moje dziecko nie chce się uczyć. I ma do tego prawo...

czerwca 01, 2020

Moje dziecko nie chce się uczyć. I ma do tego prawo...

Dzisiejszy wpis poświęcony zostanie zagadnieniu dysleksji, a w zasadzie temu z czym mierzy się dziecko. Aby to wszystko uporządkować, wyjdźmy od terminologii:

Dysleksja rozwojowa czyli co?

Definiujemy ją jako trudności w opanowaniu czynności czytania i pisania, wynikających z zaburzeń rozwoju psychomotorycznego. Mamy tu na uwadze funkcje poznawcze i wykonawcze zaangażowane w proces czytania i pisania, szczególnie w obrębie funkcji percepcyjnych, motorycznych i ich integracji oraz języka. Przyjmujemy, że zakres trudności może być zróżnicowany, co pozwala diagnozować izolowanie w postaci zaburzeń:

1. specyficzne trudności w czytaniu ( dysleksja)
2. specyficzne trudności w pisaniu - odnośnie do pisowni ( dysortografia) 
3. techniki pisania i poziomu graficznego pisma ( dysgrafia)

Musimy również pamiętać, że zaburzenia te mogą współwystępować. 

Dziecko nie chce się uczyć....

I ma do tego prawo. Dziecko dyslektyczne z tekstem będzie pracować od 2 nawet do 4 razy dłużej niż przeciętny uczeń. Tekst, nieważne czy długi czy krótki dla dyslektyka to swoisty bieg z przeszkodami, które musi pokonać aby dotrzeć do mety. W naszym przypadku wiedzy. 

Musimy również pamiętać, że z tekstami mierzymy się niemal na każdym przedmiocie. I jak tu pałać miłością do nauki, kiedy masz rzucane same kłody pod nogi? 

Nie zapominajmy jeszcze o jednym. Bardzo ważnym aspekcie. Poczuciu własnej wartości oraz zaniżonej samoocenie. Dziecko dyslektyczne każdego dnia mierzy się "ze swoimi potworami" jednocześnie udowadniając sobie, że jest czegoś warte. Skoro środowisko czy otoczenie nie docenia najmniejszego przejawu pokonania przeszkód, to jak tu mieć motywację do zdobywania szczytów? 

Jeżeli to tego wszystkiego uruchomimy cały wachlarz zajęć dodatkowych, korepetycji, terapii i innych zajęć " dla twojego dobra" otrzymamy przestymulowanie  z dużą niechęcią do nauki i sakramentalnym " nie chce mi się". 

Pamiętajmy, że nie na wszystko mamy wpływ. Dziecko nie jest winne temu z jakim potencjałem się rodzi. Ale z pewnością przyda mu się chwila wytchnienia. Czasami mniej znaczy więcej. Czasami warto zrezygnować z jakiś  dodatkowych zajęć by dojrzeć to co w naszym dziecku jest świetne i wspaniałe. Pierwszą rzeczą od której powinniśmy wyjść to zrozumienie własnego dziecka i jego potrzeb....

I tego Wam życzę! 

Czytaj więcej »

Czterolatek nie mówi?

maja 31, 2020

Czterolatek nie mówi?

Czterolatek, który prawie nie mówi albo mówi bardzo niewyraźnie, to już poważny problem. I naprawdę nie ma co zwlekać z wizytą u logopedy. Musimy pamiętać, że od 3. do 7. roku życia trwa tzw. okres swoistej mowy dziecięcej. Co to oznacza dla naszego malucha? To, że dziecko w tym okresie zaczyna porozumiewać się z nami zdaniami przejętymi od osób ze swojego otoczenia. 

Czterolatek powinien już umieć mniej lub bardziej sprawnie przekazywać informacje, opowiedzieć o swoim dniu etc. I co bardzo istotne powinien używać do tego całych zdań. 

Co zrobić jeśli dziecko w tym wieku komunikuje się pojedynczymi słowami?

Na pewno nie wierzyć w to, że z tego wyrośnie albo, że ruszy z mową jak pójdzie do przedszkola. Jeśli czterolatek komunikuje się z nami tylko pojedynczymi słowami, mamy do czynienia z opóźnionym rozwojem mowy. Koniecznym jest poznanie przyczyny i jak najszybsze udzielenie pomocy dziecku. Pamiętajcie również, że logopeda współpracuje z różnymi specjalistami takimi jak : audiolog, laryngolog, foniatra, neurolog, psycholog lub psychiatra.  Diagnozując malucha, logopeda może zlecić konsultację specjalistyczną i należy mieć to na uwadze. 

Zaburzenia w rozwoju mowy mogą spowodować lawinę konsekwencji. Coś co z pozoru wydaje nam się niewinne, w przyszłości może przełożyć się na problemy z umiejętnościami szkolnymi takimi jak: nauka czytania, pisania, nawiązywaniem relacji, wyrażaniem emocji. Bardzo często brak odpowiedniej interwencji logopedycznej przekłada się również na problemy z zachowaniem i zaniżoną samoocenę.

Jak możemy pomóc maluchowi w domu?

Jeżeli rozwój mowy jest zaburzony, pierwszym krokiem jest nawiązanie kontaktu z logopedą, który przeprowadzi diagnozę i opracuje indywidualny program terapii. Oczywiście metod pracy jest wiele. To, że coś pomogło dziecku twojej koleżanki, wcale nie oznacza, że również pomoże i twojemu. Metody terapii zawsze muszą być dobierane w sposób indywidualny do pacjenta oraz do jego zaburzenia.

Jak powinien mówić czterolatek?

Czterolatek jest w okresie tzw.  swoistej mowy dziecięcej. Ten etap trwa od 3 do 7 roku życia.
W tym okresie dziecko:

1. Zaczyna porozumiewać się zdaniami i do końca tego etapu doskonali tę formę komunikacji w dialogu i w mowie narracyjnej, czyli wówczas, gdy coś opowiada.
2. Zadaje mnóstwo pytań "A dlaczego... ?" , "A po co...?".
3. Jego język w tym czasie jest bardzo twórczy, pełen fantastycznych skrótów, porównań, często przezabawnych. 
4. Używa coraz większej ilości przymiotników i przysłówków.
5. Opanował już poprawną wymowę większości głosek, może jeszcze nie radzić sobie z prawidłową wymową  tzw. szeregów denatlizowanych, czyli s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź; sz, ż, cz, dż oraz głoski r - (warto wówczas wybrać się wizytę kontrolną do logopedy).

Czytaj więcej »

Z gabinetu terapeuty....

maja 22, 2020

Z gabinetu terapeuty....

Pisanie jest skomplikowaną czynnością psychomotoryczną. Wymaga umiejętności przeprowadzenia analizy dźwiękowej zapisanego słowa. Polega na kojarzeniu wyobrażeń liter z ruchami ręki. Zależy od współpracy analizatorów wzrokowego i kinestetyczno-ruchowego.

Jeśli niski poziom graficzny pisma dziecka jest uwarunkowany zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, przejawiającymi się małą sprawnością motoryczną ręki i nieprawidłową koordynacją wzrokowo-ruchową, mówimy o specyficznych trudnościach w procesie nabywania umiejętności wyraźnego i czytelnego pisania, czyli o „dysgrafii”.

Trudności te mogą polegać nie tylko na braku precyzji ruchów dłoni i palców, lecz także na zbyt wolnym tempie pisania, wadliwej regulacji napięcia mięśniowego.

Jednym z elementów oceny poziomu pisania ucznia jest ocena strony graficznej pisma. Obejmuje ona technikę, płynność, tempo pisania i estetykę pisma.

Czytaj więcej »

Zapisy....

maja 15, 2020

Zapisy....

Niestety nie wiemy, jak długo gabinety stacjonarne pozostaną jeszcze zamknięte. Dzieci ze wskazaniami do terapii logopedycznej czy pedagogicznej muszą bezwzględnie przez cały czas kontynuować terapię gdyż przerwa w realizacji tych zajęć może mieć negatywny wpływ na cały dotychczasowy proces rewalidacji.

W obecnej sytuacji możemy korzystać z ogólnodostępnych rozwiązań technicznych i zaproponować skorzystanie z terapii online w zakresie terapii logopedycznej oraz terapii pedagogicznej 

Osoby zainteresowane podjęciem terapii prosimy o zgłaszanie się poprzez formularz kontaktowy. Decyduje kolejność zgłoszeń. 

 Proponujemy wprowadzenie następującego standardu pomocy logopedyczno-pedagogicznej online:

1. Logopeda/Terapeuta Pedagogiczny proponuje odpowiednie  formy pomocy w oparciu o diagnozę logopedyczną lub pedagogiczną.

2. Wsparcie logopedyczne lub pedagogiczne online może być prowadzone w formach indywidualnych: porada, konsultacja, instruktaż do pracy w domu lub terapia.

3. Terapia dzieci organizowana jest we współpracy z rodzicami/opiekunami- terapeuta pracuje z dziećmi TYLKO w obecności opiekuna.

4. Kontakt rodzica/opiekuna z terapeutą/logopedą jest stały, zajęcia odbywają się cyklicznie wg opracowanego i zatwierdzonego przez terapeutę i rodzica/opiekuna planu.

5. Ustalone są formy wzajemnego kontaktu i współpracy najkorzystniejsze dla obu stron. Do wykorzystania są różne, bezpłatne narzędzia komunikacji online, sprawdzone pod kątem bezpieczeństwa przesyłu danych.

6. Terapeuta/Logopeda określa rodzaj schorzenia, dysfunkcji, możliwości zastosowania zaplanowanych działań terapeutycznych oraz wiek pacjentów, których terapii się podejmuje, aby uniknąć sytuacji, w których po zadeklarowaniu się, będzie zmuszony zrezygnować z prowadzenia terapii z daną osobą.

7. Jednostka terapii ma określony wymiar czasu dla dzieci. Pojedyncze spotkanie online z dzieckiem nie może przekraczać 30 minut. Przygotowywanie ćwiczeń, przesłanie materiałów, analiza nadesłanych materiałów wliczane są do czasu trwania terapii, ale nie do jednostki terapeutycznej prowadzonej online.

8. Terapia prowadzona jest zgodnie z opracowanym na podstawie diagnozy programem terapii:

• uwzględnia specyfikę prowadzenia terapii na odległość,
• uwzględnia naturalne potrzeby dziecka,
• uwzględnia możliwości realizowania ćwiczeń w domowych warunkach,
• jest sprawna, funkcjonalna,
• jest prowadzona w odstępach czasowych, które nie zaburzą realizacji programu terapii,
• polega na merytorycznych zasobach dedykowanych do wspierania rozwoju mowy, języka i komunikacji społecznej oraz usprawnianiu zaburzonych funkcji.

9. Organizacja miejsca pracy pacjenta:

• nie prowadzimy spotkania przez telefon,
• pacjent ma zapewnione ergonomiczne stanowisko pracy z komputerem,
• biurko i krzesło pacjenta są dostosowane do jego wzrostu,
• monitor:

- stabilny, o rozmiarze od 15 cali, odpowiednio ustawiony,

- nie powinno odbijać się w nim w nim światło,

- terapeuta/logopeda powinien widzieć twarz dziecka,

- terapeuta/logopeda ma możliwość obserwowania dziecka w pozycji stojącej z możliwością wykonywania ruchów całego ciała, kończyn dolnych/górnych,

• należy przygotować pomoce - odpowiednie do pracy online.

10. Wskazania dotyczące przygotowania ćwiczeń logopedycznych/pedagogicznych w ramach terapii online:

• przekazywanie rodzicom materiału do ćwiczeń wraz z dokładną instrukcją przed rozpoczęciem spotkania online,
• dostosowanie ich do indywidualnych potrzeb dziecka,
• dobór ćwiczeń możliwych do wykonania przez osobę niebędącą specjalistą w danej dziedzinie,
• planowanie ćwiczeń z uwzględnieniem nieco innego „upływu czasu" na spotkaniu online - analiza procesu uwagi, jej koncentracji i wahań w związku z indywidualną percepcją pacjenta,
• zaplanowanie jak największej liczby czynności praktycznych oraz ograniczonej do minimum liczby czynności opartych na wypełnianiu kart pracy,
• doskonalenie i utrwalanie nabytych umiejętności,
• dobór odpowiednich ćwiczeń do etapu terapii,
• wzmacnianie wszystkich postępów dziecka.

11. Prowadząc terapię online należy pamiętać, że  obowiązują przepisy dotyczące prywatności uczniów z zaburzeniami mowy i języka. Osobista dokumentacja medyczna nie może być udostępniana bez zgody rodziców.

12. Terapia objęta jest prawami autorskimi. Nagrywanie, powielanie i rozpowszechnianie udostępnionego materiału bez zgody logopedy/terapeuty  jest zabronione.

13. Przed podjęciem terapii online należy podpisać kontrakt terapeutyczny określający: cele terapii, przewidywany czas jej trwania, częstotliwość spotkań, liczbę jednostek terapeutycznych, sposób komunikacji/komunikator, cenę jednostki terapeutycznej i sposób jej rozliczania, warunki podjęcia terapii - min. wymagania sprzętowe oraz oświadczenie rodzica/pacjenta o zgodzie na podjęcie terapii oraz ochronie danych osobowych zgodnie z RODO.

Czytaj więcej »

Gotowość szkolna

maja 13, 2020

Gotowość szkolna

Drodzy Rodzice, Nauczyciele, Terapeuci !

Udostępniam Live, który odbył się kilka dni temu. Live prowadzony był przez Niepubliczną Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną "Trampolina" i dotyczy bardzo ważnego tematu jakim jest GOTOWOŚĆ SZKOLNA. 

Posłuchajcie, bo naprawdę warto....
I jakoś to nie będzie, jeżeli dziecko nie jest gotowe do podjęcia nauki w klasie pierwszej...

https://www.facebook.com/poradniatrampolina/videos/715427885929091/UzpfSTI4OTY5Njc3MTExOTY3MTpWSzo2ODYwNDk0NTIyMTI3NTU/?notif_id=1588786068243252&notif_t=plan_mall_activity

Czytaj więcej »

Ryzyko dysleksji

maja 12, 2020

Ryzyko dysleksji

Nauczycielom wychowania przedszkolnego i rodzicom pojęcie dysleksji kojarzy się głównie z nauką. Niesłusznie, gdyż pierwsze symptomy zapowiadające  ewentualne trudności dziecka z czytaniem i pisaniem możemy zaobserwować już w wieku 3-7 lat. Chodzi o objawy dysharmonii rozwoju psychoruchowego czyli opóźniania rozwoju niektórych funkcji poznawczych i ruchowych leżących u podstaw uczenia się czynności czytania i pisania. 

Czytaj więcej »

Słownik pojęć i terminów...

maja 09, 2020

Słownik pojęć i terminów...

Dzisiejszy wpis poświęcony będzie słownikowi pojęć i terminów. Czyli zapisowi specjalistycznych pojęć, z którymi spotykacie się w opiniach i orzeczeniach....

Czytaj więcej »

maja 04, 2020

Mutyzm wybiórczy to zaburzenie lękowe dotyczące lęku przed mówieniem w stosunku do niektórych ludzi, miejsc lub sytuacji. Najczęściej pierwsze niepokojące sygnały rodzice otrzymują z chwilą pójścia dziecka do przedszkola. Czasem sami widzą, że dziecko jest bardzo nieśmiałe, bojaźliwe i często wycofuje się z niepewnych dla niego, nowych, niekomfortowych sytuacji. Zdarza się, że sami też mieli podobne problemy w dzieciństwie.

Czytaj więcej »

Diagnoza ADHD

kwietnia 30, 2020

Diagnoza ADHD

Przyczyny wystąpienia ADHD

Etiologia nie jest do końca znana, trwają badania w tym zakresie. W latach 60-tych XX wieku sądzono, że nadpobudliwość jest wynikiem niedotlenienia mózgu na wskutek urazu okołoporodowego. W ostatnim czasie mówi się coraz częściej o genetycznym podłożu ADHD; uważa się także, że ADHD ma związek z zaburzeniami pewnych funkcji mózgu.

Czytaj więcej »

Wczesne diagnozowanie autyzmu

kwietnia 19, 2020

Wczesne diagnozowanie autyzmu

Jak pokazuje wiele badań, jedną z przyczyn późnego diagnozowania zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD) jest niedostateczna wiedza lekarzy na temat ASD oraz brak właściwego wyszkolenia diagnostycznego. Badanie przeprowadzone na terenie Queensland, w Australii wykazało, że ponad 95% specjalistów (pediatrów i psychiatrów dziecięcych) stosuje nieustrukturyzowane metody w diagnozowaniu ASD. Tylko 19% jest wyszkolonych w takich narzędziach jak ADI-R czy ADOS, a około 45% korzysta z Australijskiej Skali dla Zespołu Aspergera (ASAS, Australian Scale for Asperger’s Syndrome). W Nepalu 65% pediatrów ma niewystarczającą wiedzę dotyczącą ASD, a 90% ma trudności z postawieniem rozpoznania.

Czytaj więcej »