Diagnoza ADHD

Przyczyny wystąpienia ADHD

Etiologia nie jest do końca znana, trwają badania w tym zakresie. W latach 60-tych XX wieku sądzono, że nadpobudliwość jest wynikiem niedotlenienia mózgu na wskutek urazu okołoporodowego. W ostatnim czasie mówi się coraz częściej o genetycznym podłożu ADHD; uważa się także, że ADHD ma związek z zaburzeniami pewnych funkcji mózgu.

Przyczyną jest złe funkcjonowanie niektórych struktur mózgowych. Mózg dziecka z ADHD pracuje inaczej - gorzej funkcjonują jego części odpowiedzialne za kontrolę ruchu, impulsywność, uwagę. Inna jest też objętość niektórych struktur mózgowych. Funkcjonują one inaczej - nie są jednak uszkodzone.

Objawy nadpobudliwości występują najczęściej na skutek korelacji czynników biologicznych z czynnikami społecznymi.

Czynniki społeczne wpływające na wystąpienie omawianych zaburzeń to m.in.:

• atmosfera domowa (napięta i niespokojna atmosfera, awantury i nerwowość rodziców - burzą równowagę nerwową dziecka),
• nieprawidłowy styl wychowawczy w rodzinie (wychowanie niekonsekwentne, czyli brak stałych wymagań stawianych dziecku, oraz wychowanie rygorystyczne, czyli usiłowanie podporządkowania sobie dziecka), 
• brak zaspokajania podstawowych potrzeb psychicznych (głównie miłości, poczucia bezpieczeństwa),
• " tempo życia" (deficyt kontaktów ze stale zapracowanymi i przemęczonymi rodzicami),
• obcowanie z głośnymi i agresywnymi wzorcami kontaktów międzyludzkich.

Schemat stawiania diagnozy

Rozpoznanie ADHD należy ustalić na podstawie:

• wywiadu z rodzicami - przebieg ciąży i porodu, rozwój dziecka, relacje dziecka z rówieśnikami, sposób spędzania wolnego czasu, problemy w szkole i ich charakter,
• wywiadu z nauczycielem - najlepiej, gdyby był to wychowawca klasy, z którym dziecko ma kontakt dłużej niż pół roku.
• badania lekarskiego – badanie pediatryczne i neurologiczne, EEG, obserwacji zachowania w gabinecie lekarskim (w trakcie kilku wizyt, tu pomocna będzie metoda filmowania kamerą wideo)
• oceny możliwości i osiągnięć dziecka, (badanie psychologiczne i pedagogiczne)
•  oceny aktywności ruchowej dziecka,
• skali i kwestionariuszy diagnostycznych, które zawierają pytania dla rodziców i nauczycieli,
• testów psychologicznych, które służą do oceny: ilorazu inteligencji, zdolności reakcji, motoryki, mowy czynnej, zdolności rozwiązywania problemów.

ZAPAMIĘTAJ!

Właściwe i szybkie rozpoznanie ADHD (niekoniecznie z wykorzystaniem, wszystkich znanych metod) daje dziecku szansę na szybkie wdrożenie złożonego leczenia i ułatwienie mu życia.

Warunki do postawienia diagnozy o ADHD

1. Dziecko ujawnia co najmniej 6 objawów związanych z zaburzeniami uwagi i co najmniej 6

objawów związanych z nadpobudliwością.

2. Objawy te utrzymują się dłużej niż 6 miesięcy.

3. Objawy występują w kilku formach aktywności dziecka oraz co najmniej w 2 różnych miejscach (nie tylko w szkole, ale i w domu). ADHD poznajemy po tym, że dziecko ma ogromne problemy w domu, w szkole i w grupie rówieśniczej, albo co najmniej w dwóch spośród tych 3 miejsc, np. 3-latek przebywa głównie w domu dlatego ADHD można rozpoznać u dzieci powyżej 6 r.ż.

4. Objawy ADHD występują nie tylko przez cały dzień, ale także w nocy (dziecko ma problem z zasypianiem).

5. Objawy te występowały przed 7 rokiem życia i utrzymują się do chwili obecnej.

UWAGA!!!

Zbyt częste trudności wychowawcze, jakie mamy z dziećmi tłumaczymy zjawiskiem nadpobudliwości. Tymczasem zupełnie podobne do nadpobudliwości objawy mogą towarzyszyć niektórym chorobom somatycznym (nadczynności tarczycy, astmie, chorobom pasożytniczym, chorobom organicznym CUN, padaczce), mogą też być wynikiem głębszych zaburzeń psychicznych (autyzm, zaburzenia zachowania, mania depresyjna, niski poziom umysłowy).

O ADHD nie mówimy wówczas, gdy:

•  objawy chorobowe występują tylko w jednej sytuacji,
•  jeżeli pojawiają się nagle jako zmiana w zachowaniu,
•  jeżeli nie przeszkadzają ani dziecku, ani jego otoczeniu,
•  jeżeli objawy zbliżone do ADHD wynikają z innej choroby.