Rozpoczynamy cykl, którego tematem przewodnim będzie ADHD. Rozszyfrujemy definicję, wyjaśnimy czym jest triada objawów, przedstawimy schemat stawiania diagnozy. Odpowiemy również na pytanie kiedy nie mówimy o ADHD oraz podpowiemy jak możemy pomóc dziecku z ADHD w szkole i przedszkolu.
Mamy nadzieję, że przez cykl naszych artykułów znajdziecie Państwo wiele cennych i przydatnych informacji, a przede wszystkim zrozumiecie świat waszych dzieci.
Definicja
Nadpobudliwość psychoruchowa coraz częściej określana jest jako ADHD. Jest to skrót zapożyczony z języka angielskiego oznaczający zespół Attention Deficit Hyperactivity Disorder, który został opisany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne w IV edycji podręcznika chorób DSM (Diagnostic and Statistic Manual of Mental Disorders). Zespół ten jest zaburzeniem często występującym u dzieci, przez co stał się przedmiotem zainteresowania wielkiej liczby badaczy. Generalnie w piśmiennictwie dotyczącym tego zespołu brak jest jednolitego stanowiska co do terminologii, definicji oraz opisów symptomów. W opisie zachowań dzieci z ADHD wcześniej stosowano różne terminy. Używane były one często zamiennie w miarę upowszechniania się kolejnych podejść i koncepcji. W Polsce w ciągu ostatnich czterdziestu lat używano między innymi następujących terminów: zespół nadpobudliwości psychoruchowej, zespół hiperkinetyczny wieku dziecięcego, hiperaktywność, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, deficyt uwagi z nadruchliwością, ZDUN – Zespół Deficytu Uwagi z Nadruchliwością (T. Wolańczyk i in.1999; M. Radochoński 2000).
Światowa Organizacja Zdrowia w proponowanej międzynarodowej klasyfikacji chorób (ICD-10) podaje termin Hyperkinetic Disorder, czyli „Zespół hiperkinetyczny” lub „zaburzenia hiperkinetyczne”. Nadpobudliwość psychoruchowa, wg T. Wolańczyka i in. (1999), oznacza w medycynie zespół hiperkinetyczny, będący schorzeniem mającym charakterystyczne objawy i wymagającym odpowiedniego leczenia. Autorzy ci, w dużym uproszczeniu, sprowadzają nadpobudliwość do odmiennej pracy mózgu, która uniemożliwia dziecku kontrolowanie swoich zachowań, a przez to również kontrolowanie uwagi i ruchów .
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi
(Attention Deficyt/Hiperactivity Disorder – AD/HD) jest rozpoznaniem medycznym,
stosowanym wobec dzieci i dorosłych, mających poważne trudności poznawcze i zaburzenia
zachowania w ważnych aspektach swojego życia (np. w stosunkach rodzinnych i osobistych,
w szkole lub w pracy). Te trudności można przypisać zarówno problemom kontroli impulsów,
nadpobudliwości, jak i zaburzeniom uwagi” (P. Cooper, K. Ideus.).
„ADHD jest to zaburzenie charakteryzujące się nieadekwatnymi do wieku rozwojowego
deficytami uwagi, impulsywnością i nadpobudliwością ruchową, które nie ustępują przez
ponad sześć miesięcy, a ich nasilenie powoduje znaczne trudności w funkcjonowaniu
w najważniejszych obszarach życia” (J.J. Treuting, S.P. Hinshaw).
Kryteria diagnostyczne
Kryteria diagnostyczne zespołu nadpobudliwości psychoruchowej podzielone są na grupy
objawów:
- zaburzenia koncentracji uwagi ( słabsza zdolność do koncentrowania się na wykonywanym
zadaniu, obejmuje zarówno skierowanie uwagi jak i jej utrzymanie),
- nadruchliwość ( nadmierna, niczym nie uzasadniona aktywność ruchowa),
- impulsywność ( brak zdolności do zahamowania reakcji).
Zatem przyjrzyjmy się im nieco dokładniej.
Zaburzenia uwagi
- bardzo szybkie rozpraszanie się ( problem z utrzymaniem uwagi na jednym wybranym bodźcu, problem z wyborem najważniejszego bodźca),
- brak koncentracji uwagi na szczegółach,
- trudności ze skupieniem uwagi przez dłuższy czas (dziecko potrafi skupić się na tym, co go interesuje, nie może się skoncentrować na zadaniach, które uważa za nudne, trudne, które trzeba powtarzać i z wykonania których nie ma satysfakcji),
- niezdolność do dłuższego słuchania (sprawia wrażenie jakby nie słuchało przekazywanych
- trudności z zastosowaniem się do następujących po sobie instrukcji ( lecz nie z powodu nierozumienia instrukcji),
- trudności ze zorganizowaniem sobie pracy, nauki, zabawy,
- unikanie aktywności wymagającej utrzymania uwagi, ( niechętnie podejmuje zadania wymagające dłuższego wysiłku intelektualnego),
- szybkie przerywanie rozpoczętej pracy,
- trudności z zakończeniem rozpoczętych prac,
- przechodzenie do wykonywania kolejnej czynności nie kończąc poprzedniej,
- skłonność do gubienia rzeczy osobistych (gubi przybory szkolne, rzeczy potrzebne do pracy i nauki),
- wyraźna rozpraszalność (łatwo ulega rozproszeniu pod wpływem nawet słabych bodźców wzrokowych, dźwiękowych i zapachowych),
- zapominanie (zapominanie poleceń, zapominanie o codziennych obowiązkach i zadaniach).
Nadmierna impulsywność
- działanie pod wpływem impulsu,
- wyrywanie się z odpowiedzią, zanim pytanie zostanie zadane w całości (działa szybciej niż myśli nie licząc się z konsekwencjami),
- trudności z zaczekaniem na swoją kolej, np. podczas gier zespołowych,
- trudności z powtarzaniem ćwiczeń,
- przerywanie innym (częste wtrącanie się i przerywanie rozmowy lub zajęć innych osób), -
- nadmierna gadatliwość,
- niecierpliwość (nie potrafi czekać na swoją kolej, na nagrodę),
- brak umiejetności planowania działań,
- częsta zmiana zajęć.
- częsta potrzeba ruchu,
- nadaktywność ruchowa podczas siedzenia
- wiercenie się, kręcenie, machanie rękami, nogami (,, niepokój” w obrębie miejsca siedzenia),
- trudność w utrzymaniu pozycji siedzącej
- częste wstawanie z miejsca, chodzenie po klasie, bieganie, (nie jest w stanie trwać dłużej w jednej pozycji, niemożność usiedzenia w miejscu, gdy jest to wymagane),
- manipulowanie różnymi przedmiotami, np. długopisem, ołówkiem, zeszytem, linijką,
- poziom aktywności nadmierny w stosunku do poziomu rozwoju (wskazuje nadmierną, chaotyczną, bezcelową aktywność),
- nadmierna gadatliwość i hałaśliwość podczas zabawy. mu komunikatów),
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz